Maastricht

De rivier de Maas was niet alleen bepalend voor het unieke landschap, het maakte de stad Maastricht ook aantrekkelijk voor de Romeinen om zich te vestigen. Een Romeinse weg kwam uit bij een doorwaadbare plek in de rivier de Maas. Een perfecte plek voor een brug. De brug werd de spil van de stadgeschiedenis. Tot in de late 19e eeuw was de Maasbrug de enige vaste oeververbinding over de rivier in ons land tot aan Rotterdam, waar ze in zee uitmondt. Sinds die tijd is de stad ononderbroken bewoond gebleven.

De Romeinen bouwden ook een versterking rond de brug, en zo kon stadspatroon Sint Servatius vanuit Tongeren naar het beschermde Maastricht komen, en werd de stad een pelgrimsstad en religieus centrum.

Ook strategisch was de brug erg belangrijk. Daarom werd Maastricht het ‘bolwerk der Nederlanden’. Wie het noorden wilde veroveren, moest eerst Maastricht in handen krijgen. Zo kon de stad een vestingstad worden.

De industriële revolutie van ons land ging van start in Maastricht dankzij de aardewerkindustrie. De Maas was daarbij van grote betekenis als waterweg. Een grote keramische industrie nam een deel van de stad in, waar nu hippe gebieden van zijn gemaakt. 

Belangrijke namen in Maastrichts aardewerk zijn Regout/Sphinx, Société Céramique en Mosa. Maastrichts aardewerk wordt door velen verzameld.

Regout, opgericht in 1836, werd een van de grootste producenten van aardewerk ter wereld. Regout startte met kommen en borden, gemaakt van zacht wit aardewerk. Rond 1850 lukt het hem om het harde witte baksel van Wedgwood te evenaren. In 1899 wordt de nieuwe naam van het bedrijf De Sphinx.

Société Céramique startte in 1851 met de productie van gedegen en duurzaam huishoudelijk aardewerk met een kunstzinnige vormgeving. 

Mosa is in 1883 ontstaan na een conflict binnen de directie van Sphinx. Mosa staat voornamelijk bekend om hun porselein. Nederland kent veel verzamelaars van Mosa porselein. 

De hedendaagse Nederlandse keuken zou niet hetzelfde zijn zonder de invloed van Italianen, de eerste arbeidsmigranten van Nederland. Tussen 1949 en 1975 kwamen tienduizenden gastarbeiders  uit Italië naar Nederland. De meesten waren afkomstig uit de arme delen van Italië, vooral uit het Zuiden en Sardinië. In de jaren '40 en '50 werkten veel Italianen in de mijnen in Limburg. De Italianen beïnvloedden onze (eet)cultuur. Ze brachten goede koffie, pasta, pizza en ijs mee, zongen opera in de mijnen en spraken vrouwen aan met liefkozende woorden.

Goed eten is voor Italianen belangrijk en hun aanwezigheid is in onze alledaagse eetcultuur terug te vinden. Basilicum is een alledaags kruid geworden, goede Italiaanse koffie werd een dagelijkse gewoonte en we lopen graag een blokje om voor goed schepijs.

De Limburgse vlaai zal bij geen enkele gelegenheid ontbreken. De vlaai is ontstaan in het tijdperk van de Germanen. Zij bakten hun brood op een in het vuur verhitte steen, bedekt met honing of vruchtensap: dit was de geboorte van de vlaai. De vlaai was in de Duitse historie een offerbrood, gebakken in kloosters.
Het bakken van vlaaien is een typische specialiteit, verankerd in het echte vakmanschap.
Vlaaien werden gebakken in het 'bakkes' of 'bakhoes', een gemetselde oven die los stond van de woning en met takkenbossen, sjans genoemd, werd gestookt. Een arbeidsintensief karwei. Het deeg werd met de handen gekneed, in grote houten troggen. Daarna maakten de bakkers de vulling. Voor de kersenvlaai wordt steeds vaker de Limburgse morel gebruikt. Deze zure kers is een pareltje in het landschap en een echt streekproduct. De karakteristieke boomgaarden kenmerken zich door een uitbundige bloei in het voorjaar.

Het Limburgse streekproduct stroop is ontstaan in 1800. Omdat er geen koelkasten waren werden appels en peren op zolder bewaard op een bedje van stro. Fruit dat beschadigd was werd gekookt, geperst en het fruitsap werd ingekookt. Wat overbleef was een dikke stroop van appels en peren met een hoog suikergehalte: de geboorte van de stroop.
Stroop maken is een conserveringsmethode waarbij het vrije water wordt verdampt. Het resultaat is een lang houdbaar product met een hoog natuurlijk suikergehalte en een geconcentreerde smaak.
Iedere boerderij had zijn eigen fruitbomen en vader en moeder maakten de stroop zelf. Toen het aantal fruittelers toe nam, groeide ook het aantal stroopstokers.
Rond 1900 werd appelstroop echter steeds vaker fabrieksmatig gemaakt onder toevoeging van peren en steeds meer suikerbiet. Jammer genoeg is er van het eens zo bloeiende Limburgse strooptijdperk weinig bewaard gebleven, waarmee ook die eerlijke, authentieke smaak.

Wyck is een stadsdeel in Maastricht dat ‘upcoming’ is. Het woord Wyck is afgeleid van het Latijnse woord vicus (wijk). Deze wijk tussen het station en de Maas bruist van de bedrijvigheid. Sfeervolle straatjes, hippe hotels, kleinschalige delicatessenwinkels en speciaalzaken, restaurants met keukens van over de hele wereld en met Michelinsterren; Wyck heeft het. Creatieve en innovatieve ondernemers gaan hand in hand met authentieke winkels van Wyckenaren, Verdwaal in de intieme mooie straatjes, waar vooral de Rechtstraat en de Hoogbrugstraat er uit springen. Hier vind je unieke winkeltjes en bijzondere restaurants.

In deze wijk is het amateurskunstencentrum Kumulus gevestigd, een dependance van het Conservatorium Maastricht. Ook kun je hier het museum Stoombierbrouwerij De Keyzer en de voormalige Brouwerij De Ridder (nu expositieruimte voor hedendaagse kunst) bezoeken.

Het Bassin is een binnenhaven midden in het Sphinxkwartier. Zoals de naam doet vermoeden is de aardewerk industrie is hier nog duidelijk zichtbaar.
De Industriële Revolutie in Nederland begon langs de kades van deze binnenhaven, nadat Regout in 1827 hier zijn eerste fabrieken stichtte. Het Bassin was in die ontwikkeling van grote betekenis. Diverse industriële monumenten, zoals het Veemgebouw, zijn rond het Bassin bewaard gebleven. In Maastricht kan je in de industriële relieken rond het Bassin de hele ontwikkelingsgang volgen van het industriële verleden van de stad.

Nu is het een plek om te genieten van de industriële monumenten, het water in de stad of van de talloze lekkere restaurantjes, gallerijen en heerlijke terrassen. Bijzondere plekken zijn Cinema Lumière, een groots opgezette Restaurant-Café in de oude energiecentrale van de Sphinxfabrieken, Hotel Monastère en het Student Hotel in de voormalige Sphinx fabrieken.

De lekkerste asperges komen uit Limburg. Daar groeit ‘de koningin van de groente’ in de warmste regio van Nederland en steekt ze haar wortels in luchtig doorlatende zandgronden. Met als gevolg: de lekkerste asperges van Nederland met de echte pure aspergesmaak die heerlijk mals zijn!
De eerste asperges uit de volle grond zijn Limburgse asperges. In Limburg is het enkele graden warmer dan elders waardoor Limburgse asperges als eerste de kop opsteken.
Doordat Limburg de bakermat en dé kennisregio op het gebied van asperges is werkt de regio continu aan nieuwe inzichten en technieken, waardoor asperges eerder op de markt te krijgen zijn dan de traditionele aspergemaanden april, mei en juni. Niet alleen de lekkerste asperges komen uit Limburg, maar ook de planten, nieuwe rassen en teeltmethodes maken deze regio toonaangevend in de wereld als het gaat om asperges.

De Hotel Management School Maastricht is onderdeel van Zuyd Hogeschool. De hotelschool wordt internationaal gezien als een van de meest toonaangevende instituten op het gebied van hoger hotelmanagement. Sinds de oprichting in 1950 heeft het een wereldwijde reputatie opgebouwd. De school telt ongeveer 1.350 studenten, zowel mannen als vrouwen, uit binnen- en buitenland. Gedurende het eerste jaar wonen de studenten in een van de studentenflats op de unieke campus met eigen Teaching Hotel in Kasteel Bethlehem.
Afgestudeerden van de hotelschool zijn zeer gewilde medewerkers in de hotelindustrie en veel andere branches. Ze groeien veelal door naar goede managementposities of worden zelfstandig ondernemer. Het netwerk van inmiddels 8.000 afgestudeerden is verspreid over 80 landen.